365 วัน นับตั้งแต่วันที่พระราชาจากไป

เอาเข้าจริงๆ เวลาผ่านไปไวมากๆ

ยังรู้สึกเหมือนเป็นเมื่อวานอยู่เลย

วันที่บรรยากาศบนท้องถนนเงียบๆ

ความรู้สึกแปลกๆ จนมีแถลงข่าวมาว่าในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสด็จสวรรคต

วันที่คนไทยทั้งประเทศหัวใจแตกสลาย

เราเองก็ไม่ต่าง รู้สึกหวิวๆ

หลังจากวันนั้น

เราเริ่มดูพระราชกรณียกิจมากขึ้น

อ่านหนังสือเกี่ยวกับพระองค์ท่านมากกว่าเดิม

ทำให้เรารู้ว่า ที่เรารู้จักพระองค์ท่าน จริงๆแล้ว เรารุ้จักพระองค์ท่านแค่ผิวเผินเท่านั้น

ทุกคนสอนให้รักในหลวง เราก็เลยรักด้วย

“ เ ร า รั ก ใ น ห ล ว ง ”

คำนี้ติดหูมาตั้งแต่เราจำความได้

เราเคยชินกับคำๆนี้ไปแล้ว

จนวันที่เราเริ่มรู้จักท่านมากขึ้น

รู้ถึงสิ่งที่ท่านทำเพื่อคนไทยทั้งประเทศ

ทำให้เราไม่ใช่แค่รักเพราะคนอื่นบอกให้รัก

เรารักเพราะเรารู้สึกรักท่านจริงๆ

ตลอด ๗๐ ปีที่ท่านทรงงาน

คนๆ นึง ทรงงานเพื่อคนอื่นได้มากขนาดนี้เลยหรอ

ในขณะที่เราเอง แค่ทำเพื่อตัวเองยังจะไม่ไหวเลย

ไม่อยากจะคิดเลยว่าท่านจะทรงเหนื่อยขนาดไหน

เมื่อก่อนเวลามีคนถามว่า “ ไ อ ด อ ล ” คือใคร

เราก็มักจะคิดไม่ออก

ชอบตอบมั่วๆ บางทีก้เอาดารามาเป็นไอดอล

แต่ตอนนี้เรารู้แล้ว

รู้แล้วว่าอยากเก่งเหมือนใคร

รู้แล้วว่าจะขยันให้ได้เท่าใคร

และจะขอตามรอยเท้าพ่อต่อไป

มาถึงวันนี้ “ ห นึ่ ง ปี แ ล้ ว ”

หนึ่งปีที่ท่านได้พักผ่อนจริงๆ

หนึ่งปีที่พวกเราอยู่โดยที่ไม่มีท่าน

หนึ่งปีที่เหมือนจะยังไม่ชิน

แต่เราจะต้องก้าวต่อไป โดยมีท่านอยู่ในใจ

และไม่ทำให้ท่านต้องเป็นห่วงอีกต่อไป

เ ร า รั ก ใ น ห ล ว ง

คำนี้ วันนี้

เรารู้สึกจริงๆๆ แล้ว (: